یادداشت مهتاب ابراهیمی

        

گاهی از خواندن یک کتاب لذت می‌بری، گاهی خواندن یک کتاب حالت را خوب می‌کند اما این لزوماً به این معنا نیست که که آن کتاب محتوای مفید و حال‌خوب‌کن داشته باشد و یا پر از مطالب مثبت و امیدوارکننده باشد. گاهی خواندن یک کتاب حالت را خوب می‌کند چون خوب و هنرمندانه نوشته شده هرچند که محتوایش نومیدکننده و تلخ است و یا شخصیت‌هاش آدم‌های پاک و اخلاق مدار و بافضیلت نیستند. اما خواندن ماجراها و سرگذشتشان آن‌قدر که خوب روایت شده تو را از دنیای خودت جدا می‌کند و به دنیای کتاب و آدم‌هاش می‌برد و لذت فراوانی برایت به ارمغان می‌آورد. 
کتاب *به امید دیدار در آن دنیا* از آن دسته کتاب‌هاست. کتابی نوشته‌ی پی‌یر لومتر که جایزه گرفته و تقریباً قطور است اما بسیار خوش‌خوان است و از قضا ترجمه‌ی خوبی هم دارد! خواندنش می‌تواند ساعت‌های لذت‌بخش کتابی را بهتان هدیه بدهد!
داستان کتاب برمی‌گردد به جنگ‌جهانی اول و ماجرا از نگاه سربازان فرانسوی روایت می‌شود. روزهای آخر جنگ است و همه در انتظار آتش‌بس‌اند. سربازان امیدوارند بتوانند از چنگال مرگ جان سالم به‌در ببرند. اما ماجرایی در آخرین روز اتفاق می‌افتد که دستمایه‌ی نویسنده‌ی خوش‌ذوق برای ادامه‌ی رمان می‌شود. اتفاقی که زندگی شخصیت اصلی داستان را سال‌ها تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و آن را زیر و رو می‌کند‌.
در خلال داستان با مفاهیمی هم‌چون فساد اخلاقی، طمع، حرص، خودخواهی، ترس و بزدلی انسان‌ها آشنا می‌شویم و انعکاس آن‌ها را در درون ذهن‌شان و همین‌طور در رفتارهایشان می‌بینیم. فساد اداری فرانسه‌ی آن زمان، نگاه ابزاری که حاکمان نسبت به جنگ و سربازان دارند، بی‌توجهی به کهنه‌سربازان، بی‌احترامی به کشته‌شدگان و....از جمله مسائلی است که هنرمندانه و درست مثل یک فیلم سینمایی به تصویر کشیده شده است. 
این کتاب را می‌توان در دسته‌ی ادبیات ضدجنگ قرار داد و نگاه غربی نسبت به جنگ را در این داستان کاملاً متوجه شد. جنگی پوچ و باطل که عده‌‌ی بی‌شماری از جوانان بی‌گناه را به خاطر امیال قدرت‌طلبانه‌ی حکومت‌ها به کام مرگ می‌کشاند. حتی می‌توان این کتاب را با کتاب‌های دفاع‌مقدس خودمان مقایسه کرد و به خیلی چیزها پی برد. 
رفتار انسانی رزمنده‌های ما  کجا و وحشی‌گری های سربازان کشورهای جنگ‌طلب کجا؟