یادداشت Asal

        همیشه وقتی شعر های نزار قبانی تو کتاب های درسی رو میخوندم ، برام این عشق و علاقه اش به بیروت و جنوب لبنان جالب بود . بعد تر زندگینامه اش رو خوندم و فهمیدم که یه بخشیش به خاطر کشته شدن بلقیس الراوی عه . 
توی این کتاب با یه وجه کاملا متفاوتی از نزار قبانی آشنا شدم . عشق و شعر هایی مربوط به بخش ادبیات غنایی .  نزار عاشق ، آدم لطیف و احساساتی ای بوده ، متاسفانه کشته شدن معشوقش باعث شده که این عشق و احساسات رو به جای شعر های احساسی در شعر های حماسی به تصویر بکشه .
دردی که تو شعر های دوازده گل سرخ بر موهای بلقیس ، میشه حس کرد خیلی ملموسه مثل احساسات و عشقی که تو بقیه ی شعر های این کتاب میشه احساس کرد . 

ای کاش ، ای کاش دریانوردی بودم 
ای کاش قایقی داشتم 
تا هر شامگاه در بندر آبی چشمانت 
بادبان برافرازم