یادداشت محمدعلی نخلی

        "بیست و هفت روز و یک لبخند" تلاش های خوبی در زمینه نوآوری در روایت زندگی شهداء داشت.
کتاب از سه بخش تشکیل شده:
بخش اول، روایتی است از رابطه نویسنده با شهید. اینکه چگونه با او آشنا شده؛ چه حسی نسبت به او پیدا کرده؛ چه دیده و چه شنیده.
بخش دوم، داستانی است از زبان دانای کل که با تجمیع خاطرات نقل شده از شهید "بابک نوری" نگاشته شده و به وقایع قبل و هنگام اعزام او به سوریه می پردازد.
در بخش سوم، دانای کل از رساندن خبر شهادت به پدر و مادر شهید می گوید.
آنچه برای من تازه بود، بخش اول کتاب بود که خواندنش حس خوبی داشت و حس های مشترک من با نویسنده در ارتباط با شهداء تجربه خوبی بود.
در بخش دوم و سوم نیز اجتناب از نقل روزنامه وار خاطرات، تلاش نویسنده برای نوآوری را می رساند. هرچند داستان سرایی در سطحی که مخاطب کتابخوان را راضی کند گاو نر می خواهد و مرد کهن...