یادداشت ماریانا

        کتاب قشنگی بود، بکمن کلا به جمله ی همگی به خوبی و خوشی تا اید در کنار هم زندگی کردند اعتقاد زیادی داره و این کتاب هم استثنا نیست. مردم مشوش شخصیت اصلی نداره، در واقع تموم کارکترها اصلی هستن و زندگیشون درست مثل کلاف سردرگمی در هم گره خورده. این که سرنوشت هر کدوم تا انتها تعریف شد برام خیلی جالب و دوست داشتنی بود. 
کتاب در مورد والدین هم صحبت های خوبی داشت. جمله ی درخشانی که میگفت والدین هم اولین باره که پدر یا مادر هستن کاملا منطقی و درسته و باعث میشه والدین کمی از بار سنگین مسئولیت‌هاشون کم بشه.
من این کتاب رو دوست داشتم و قطعا جزو کتاب هایی هست که به بقیه هدیه میدم.