یادداشت بابک فروغی

        امروز یک جلد ماهی سیاه کوچولو گرفتم تا به خواهرزاده‌ام هدیه بدهم؛ دختر کوچکی که رفته‌رفته، آرام‌آرام و با قدم‌های کوچک و استوار، باید وارد دنیای بزرگترها شود. و بد نیست این کتاب را یک بار الان بخواند؛ هر چند همه‌ی آنچه باید را از کتاب برداشت نکند. ماهی سیاه کوچولو را برای او سوغات می‌برم و سعی می‌کنم هر چند سال یک بار از او بخواهم مجدداً ماهی سیاه کوچولو را بخواند و نظرش را در مورد کتاب با من شریک شود. چرا که او باید مدام در حرکت باشد؛ حرکت، حرکت، حرکت... و برای سنجش این حرکت، نیاز به متر و معیار است. و خواندن چند سال یک بار ماهی سیاه کوچولو می‌تواند مضحک‌ترین این معیارها باشد!