یادداشت محمدصادق استرابی 🇵🇸

        ۱۰۰ از ۱۰۰
نشانه بارز ویکتور هوگو، اطلاعات تاریخی و سیاسی هست که در کتاب هایش می‌گنجاند.
بینوایان برای فرانسه و مردی که می‌خندد برای  انگلستان.
جایی در این کتاب با زبان کنایه اشرافی گری را تخریب می‌کند و جایی  مستقیما به آن می‌تازد.
داستانی که داستان دارد، صرفا یک قصه برای گوش دادن نیست، حرفی برای گفتن و داستانی برای تعریف کردن دارد.
نظریات اخلاقی و دینی دقیق و دوست داشتنی در این کتاب فراوان وجود دارد.
اورسوس برایم کمی همانند اسقف بود ولی اسقف اسطورهٔ بزرگ نیک‌مردی در ادبیات غرب است به نظرم.
ترجمه جواد محیی هم به نظرم خوب آمد.

و چقدر ویکتور هوگو دوست داشتنی است...