یادداشت محمد تقوی

        داستان سرراست و روانی بود. مثلث پدر، پسر و وکیل که اضلاع داستان بودند و هریک جنایات و مکافاتی را پشت سر گذاشتند. سبک ژورنالیستی نویسنده (که خودش روزنامه‌نگار است) گاهی اذیت‌کننده‌ست ولی افتان و خیزان‌های پی‌درپی داستان، کشش روایت را حفظ می‌کند. در مجموع نمی‌توان "بازی‌های مردانه" را کاری شاخص دانست ولی قطعا از بی‌مایگی هم به‌دور است. اگر تجربه درگیری در مسائلی چون ورشکستگی، ارث و میراث و امثالهم را دارید، داستان برایتان جذابتر خواهد بود.