یادداشت Amin mousavi

        «خانه ارواح» یه رمان پرزرق و برق و پر از درام خانوادگی‌ـ‌سیاسی‌ـ‌فلسفی‌ـ‌روان‌شناختیه که همه دوست دارن دوست داشته باشن.
اما بریم سر اصل مطلب: داستان اونقدرها هم بی‌نقص نیست که بگیم شاهکاره.
اول اینکه شخصیت‌ها گاهی زیادی اغراق‌آمیز و شبیه نقاشی‌های کارتونی می‌شن، نه آدم‌های واقعی و پیچیده.
روایت پر از فراز و نشیب و اتفاقاته، ولی بعضی وقت‌ها بیش از حد شلوغ و پراکنده می‌شه؛ انگار نویسنده می‌خواست همه چیز رو تو یه قاب جا بده، اما قاب ترک برداشت.
زبان و سبک آلنده جذابه و توصیفاتش گیراست، اما انتظار یه لایه فلسفی عمیق‌تر داشتم که واقعاً مغز رو به چالش بکشه