یادداشت بابک فروغی

        دو سال پیش و فقط چند ماه پیش از رحلت آیت الله حائری شیرازی، این سعادت را داشتم که دقایقی پای بیانات ایشان بنشینم و به قدری از آن دقایق و گوش جان سپردن به بیان دلنشین ایشان حظ بردم که گذر لحظات را اصلاً احساس نکردم و هنوز بعد از گذشت دو سال، خدا را شکر می‌کنم که این سعادت را داشتم که پای منبر ایشان بنشینم.
در این کتاب، هفتاد نکته کوتاه اعتقادی با بیان زیبای همیشگی استاد و مثال‌های منحصر به فرد ایشان و به شکلی قابل فهم برای همگان، به دور از تکلف و پیچیدگی، بیان شده‌اند. محور بیشتر نکات حول ولایت، رحمت و محبت می‌چرخد و حقیقتاً نکات ارزشمندی را در خود جای داده است.
کتاب همانطور که از نامش پیداست قرار نیست یک دوره اعتقادی باشد و بیشتر نکاتش حالتی تلنگر گونه و مروری دارند. نقدی که به کتاب وارد است، نبود پیوستگی کامل در مطالب است که با توجه به نحوه جمع آوری کتاب، قابل توجیه است و پذیرفتنی.
کتاب، از دید من از آن دست کتاب‌هایی است که هر کس به اندازه وسع خود از آن بهره‌مند می‌شود. کتاب را دم دست می‌گذارم تا هرازگاهی به طور گذرا نکاتی از آن را مجددا بخوانم و شاید به یادداشت‌هایم از کتاب اضافه کنم.