یادداشت زهرا دشتی

        ‍ همسایه‌های خانم جان روایت پرستار احسان جاویدی از یک تجربه ناب انسانی در خاک سوریه است که به قلم خانم زینب عرفانیان است. این توصیفی است که جلد کتاب به ما ارزانی می‌کند و توصیفی درست اما نه دقیق از کتاب است.جلوه عجیب این کتاب، تضاد مرگ و تولد، جنگ و زایش در زایشگاه ساخته شده توسط ایرانی‌ها و خدمت ایرانی‌ها و سوری‌های غیرداعشی به زنان و کودکان و بازمانده مردمان شهری‌است که زمانی با داعش همراهی کرده و تحت حکومتش زندگی کردند. 
بیمارستان که در واقع بیشتر زایشگاهی‌است، با ورود آقای جاویدی در شهر ابوکمال در خانه‌ای بزرگ و خالی از سکنه احداث می‌شود و خیلی زود، بی‌اعتمادی ساکنین تبدیل به اعتماد می‌شود و زن‌های باردار برای تولد فرزندانشان به این مرکز مراجعه می‌کنند و دکتر احسان در گوش آنها اذان می‌گوید.
این کتاب، در کنار معجزه‌ها، امدادهای غیبی و فداکاری‌ها، معجزه‌ی انسانی نیز رخ می‌دهد. مردمی که کینه‌ یکدیگر را، به واسطه آنچه امروزه جنگ رسانه می‌نامند، در دل دارند، کم‌کم نسبت به هم محبت پیدا می‌کنند و نزدیک می‌شوند. 
نثر کتاب روان و گیراست، هر چند خالی از ایرادات نوشتاری و ویرایشی و ... نیست. مخصوصا فصل اول که زمان‌ها و روایت‌ها درهم و آشفته‌اند، اما جلوتر که می‌رویم، کم کم با این شیوه نگارش (درست یا غلط) نویسنده آشنا می‌شویم و خو می‌گیریم و کمتر سردرگم می‌شویم. 
کتاب، مثل کتابهای مشابه، آلبوم تصاویر هم دارند، آن هم رنگی، اما برعکس غالب آنها، عکس‌ها در انتهای آن جمع نشده‌اند بلکه در پایان فصل‌ها، عکس‌های مرتبط با آن دوره از زمان، آورده شده‌اند که برای خواننده‌ای که تمایل بیشتری به تصویر سازی ذهنی دارد جذابیت بیشتری ایجاد می‌کند.  کتاب خوش خوان و گیراست و اگر شرایط مساعد باشد ناگاه متوجه می‌شوید که بیشتر کتاب را خوانده‌اید. 
کتاب اطلاعات مختصر جالبی هم در مورد نقش آمریکا در تصرفات داعش و اهمیت استراتژیک منطقه‌های تحت حکومت داعش ارائه می‌کند که خالی از لطف نیست.
به لطف مداح بودن آقای جاویدی، لابه‌لای روایت‌ها، روضه‌های کوچک و نمکین، و توسل‌های کوچک و دلچسبی هم هست که پر از شگفتی است. 
در نهایت این کتاب، کتابی خوشخوان و روان، با نگاهی متفاوت به حضور مدافعان حرم (در غالب تیم پزشکی) است که ارزش خواندن دارد. توصیه می‌کنم مطالعه این کتاب را از دست ندهید.
این کتاب توسط نشر شهید کاظمی چاپ شده است.