دومین رمان خانم مرعشی، اولین رمانی ست که خواندم از ایشان!
نکته اول اینکه این کتاب جزو ژانر ادبیات جنگ نیست. این کتاب یک رمان ( ضد جنگ ) است با تمام وجود! قلم مرعشی زیباست. آدم را زنجیر می‌کند و تا آخر داستان میکشدش. 
دوست ندارم ذره ای از محتوای داستان را بگویم. شما هم نخوانید اگر به چشمتان خورد! فقط با خواندن کتاب، این کنجکاوی تان را سیراب کنید. این پیشنهاد من است البته...
اما از دریچه فنی، تعلیق داستان بسیار خوب بود و تا فصل آخر با شدت و قدرت ادامه داشت. غافلگیری نداشت زیاد. اما عنصر تعلیق را بسیار استفاده کرده بود مرعشی در این رمان.
شخصیت پردازی ها فوق العاده، بسیار قوی، بسیار چشم‌گیر و مبهوت کننده بود. شخصیت پردازی نوال و رسول هم اوج درخشش این تکنیک بود در این رمان. 
توصیف ها خوب و نه عالی. فضاسازی ها هم در حد متوسط بود. می‌شد خیلی بهتر فضاسازی کرد البته حجم کتاب در این صورت بیشتر می‌شد، بنظرم ارزشش را داشت. 
دیالوگ نویسی مرعشی هم قابل تحسین بود. درونمایه همانطور که اشاره شد، درونمایه ای ضد جنگ است و اینجا، در این رمان، قداست جنگ کنار زده شده است. قداست مردگان جنگ کنار گذاشته شده است. شهید و شهادت غریبه اند با این کتاب. و این، کار خانم مرعشی را بسیار سطح بالا می‌برد و در بهبود کیفیت رمان اثری چشم گیر می‌گذارد. نگاهی واقع بینانه به لجنزاری به نام جنگ!
در خواندنش تأخیر نکنید دوستان.