به چمدان که حالا خالی بود، نگاه کردم. ته آن تصویر کارل مارکس بود. داخل درش تصویر برودسکی بود. و بین این دو، زندگی ارزشمند، یگانه و از دست رفته من بود.
اولین تکه از پازل زندگی جوزف برودسکی را پیدا کرده‌ام،سرگئی سرگردان دوست صمیمی او که به جهت آزادی در نوشتن ناخواسته خود را به کشوری دیگر تبعید کرد.
