یادداشت نعیمک

        برخی مترجمین هستند که نامشان با شخصیت‌ها یا کتاب‌هایی گره خورده و یک تنه جور این ادبیات نحیف ما را می‌کشند. یکی از آن‌ها منوچهر بدیعی است که عمری با اولیس زیسته است. هنوز متن اولیس به ترجمه او بیرون نیامده ولی دو کتاب تقریباً حجیم از او  درباره اولیس و جویس چاپ شده است. این کتاب و «اولیس:عصاره داستانی». بخشی که دربارۀ جویس است کوتاه است و ارزش این کتاب بیشتر به بخش 17 اولیس است که آورده شده. اگر اولیس را نخواندیم یا نمی‌دانیم چرا این قدر دردآور شناخته می‌شود کافی است این بخش را به فارسی بخوانیم. فقط این بخش 300 پانوشت دارد که البته بیشتر آن‌ها جزییاتی تاریخی است که به فهم ما از داستان و آن دوران کمک می‌کند و باز هم مرهون دقت بدیعی در ترجمۀ کوچک‌ترین موارد است. بخش 17 به ما یادآور می‌شود که اگر روزی اولیس به فارسی هم ترجمه شود باز هم تعداد انگشت‌شماری می‌توانند آن را با دقت به پایان ببرند.