یادداشت مریم رضوی

        عالی بود... کوتاه و در عین حال تاثیرگذار...
انقدر واقعی بود که انگار روبه‌روی کسی نشستی و داره زندگی‌‌ش رو برات تعریف میکنه ، میتونستی خودت رو برای ساعتی فراموش کنی و گوش کنی... به بعضی چیزها بخندی و برای بعضی گریه کنی... 
و نکته آخر اینکه کاش والدین ، معلم‌ها و مدارس میدونستن با یکسری اشتباهاتشون ، چه بلایی سر یک بچه میارن که ممکنه آثارش حتی تا پایان عمر هم باقی بمونه...