یادداشت rahilediba

        وقتی به فصل سوم کتاب رسیدم 
از خودم پرسیدم:
چگونه می‌توان با از نو نگاه کردن بقا پیدا کرد؛
مگر نه اینکه تجربیات آدمی به او کمک می‌کند از چالش‌ها جان سالم به در ببرد؟
قضاوت نکردن بر اساس زندگی زیسته می‌تواند برای آدمیزاد تهدید آمیز باشد، به همین خاطر هست که با ترجیح می‌دهیم به همان دسته بندی های قبلیمان اعتماد کنیم تا بخواهیم از نو نگاه کنیم!
اما امروز فهمیدم 
اصیل بودن در کنار از نو نگاه کردن می‌تواند میان ما و دنیای اطرافمان رابطه سالمی ایجاد کند.
مشکل من با دنیای اطرافم به نظر می‌رسد همیشه همین بوده است؛ قضاوت کردن بر اساس دسته بندی‌های قبلی ذهنی، که هر بار دنیایم را محدود تر می‌کرد.
من آدم ها را بر اساس اشتباهاتشان و رویدادهای زندگیم را بر اساس خطاهایم دسته بندی می‌کردم و این زندگی را برایم سخت کرده بود.
اما حالا می‌دانم؛ 
آدم ها و اتفاقات هر چقدر هم که باهم نقاط مشترک داشته باشند، هر کدام جدید هستند و من باید هر آدمی را با ویژگی‌های منحصر به فردش و هر اتفاق را با عناصر جدیدش قضاوت کنم.
حالا به نظر می‌رسد هر آدمی لایق یک شانس و نگاه تازه از سمت ما است‌؛
چرا که هر آدمی با ویژگی‌هایش تعریف می‌شود، نه فقط یک ویژگی خاص که پیشتر ما را آزرده بود!
و یک اتفاق می‌تواند برای ما تجربیات تازه به همراه داشته باشد، هر چقدر هم که قبلاً زندگی را برایمان سخت کرده بود.

👤 راحـیلِ  دیبا