یادداشت Soli

Soli

Soli

1404/4/14

        عجب کتابی بود...
این چند وقت انگار فقط کتاب‌های متوسط، متوسطِ خوب و حتی بد خونده بودم. خیلی وقت بود که پیش نیومده بود کتابی رو باز کنم و فکر کنم که قراره با یه چیز خاص روبرو بشم.
ولی هزارتوی پن، اون "چیز خاص" بود. از همون چند خط اولش متوجه شدم که قراره خیلی دوستش داشته باشم.
از همه‌چیزش خوشم اومد. لحنش، فضاش، شخصیت‌هاش، موضوعش، حتی نقاشی‌هاش. همه‌چیز درست و به‌جا بود. حتی نتونستم بریده‌ی خاصی ازش انتخاب کنم، چون هر جمله‌ای که می‌خوندم رو دوست داشتم. غم‌انگیز و سنگین بود، گاهی خیلی دردناک و حتی چندش‌آور؛ ولی حقیقی و زیبا.
      

0

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.