یادداشت عطیه عیاردولابی

        مزخرف
به درد نخور
بیخود 
حیف کاغذ و درخت

یه مدعی که فکر کرده اگه عباس معروفی و هدایت و گلشیری و بقیه اسطوره‌های تلخ‌نویسی رو با یه کم مصطفی مستور قاطی کنه، می‌تونه بگه نویسنده‌ام.

این‌همه سیاه‌نویسی چی بهتون‌ میده؟ مثلا خواسته از جامعه بعد انقلاب بد بگه و جابه‌جا با اسم خیابان‌های انقلاب و آزادی و سیگار بهمن گوشه کنایه‌های تکراری و نخ‌نما اومده. ولی این آیدین هَوَلی که ساخته بیشتر حاصل همون تربیت لامذهب، بی‌ریشه و بی‌آرمانه.

صفر ستاره. حتی کلمات و جملات و قلمش هم اصالت نداشت که آدم حداقل بگه فرم کارش مقبول بود.

پر از سوتی نویسندگی بود. داستانش هم معلوم نبود برای چه  سال‌هاییه. با هر معیاری حساب کتاب می‌کردی جور نبود.