یادداشت محدثه سهامی

        "پرنده من "

داستان روزمرگی‌های زن خانه داری که دو فرزند دارد و تازه به محله‌ای جدید و خانه‌ای نو کوچ کرده اند...
اولین مواجهه‌ام با این کتاب برمی‌گردد به سال‌ها قبل ؛
شاید ۱۲ یا ۱۳ ساله بودم.
به گمانم کتاب ، هدیه عید دایی پدرم بود به برادرم .
 تجربه ام از رمان خواندن ، محدود می‌شد به دو سه رمان عاشقانه‌ای که آن موقع‌ها بین همسن و سال‌هایم طرفدار داشت.
کتاب را در دست گرفتم و چند خطی از آن خواندم .
خوشم نیامد . داستان زنی که بچه‌دارد ؟! چه مسخره !
یعنی هیچ ماجرای عاشقانه و وصال و دوست داشتن و این‌ها در میان نیست ؟ خب به چه درد می‌خورد!
زندگی زنی که ازدواج کرده و دو بچه دارد که دیگر روایت کردن نمی‌خواهد !
خیال می‌کردم زندگی زن بعد از ازدواج یک‌جوراهایی تمام شده است.
خلاصه که نخوانمدش و گذشت و گذشت تا الان که یک روزه تمامش کردم.
دیگر آن نوجوان تشنه شنیدن ماجراهای عاشقانه نیستم.
هر چه سنم بالاتر می‌رود ،
بیشتر جذب روزمرگی ها می‌شوم .
جذب داستان های معمولی و زندگی معمولی .
داستان هایی که هیچ قهرمانی ندارد و خبری از نجات‌دهنده نیست.
داستانی که همه ابعاد وجود شخصیت‌ها را برایم عریان می‌کند✨