یادداشت الهام مطیعیان

        کتاب شروع خیلی خوبی داشت و من رو با خودش همراه کرد اما از یه جایی به بعد تمام ریتم خودش رو از دست داد و حس کردم که اصلا دیگه چیزی برای گفتن نداره. پایانِ کتاب بد بود و باعث شد از شدت معروفیتش تعجب کنم. ادبیات کثیفی که راوی و شخصیت‌ها استفاده می‌کردند رو خیلی دوست داشتم. عبارات و توصیفات سیاهی که راوی از زندگی میکرد، نقطه قوت کتاب برای من بود.