یادداشت هوفر حسین

یکم بخوایم بازترش کنیم، میتونیم بگیم که فونکه بیشتر یک نامه عاشقانه نوشته برای کتاب و کتاب دوستان. رولینگ ی دنیا خلق کرده، با اخلاق‌ها و سیاست‌ها و تاریخ‌های خودش. شاید فونکه برای یک کتاب دوست جذاب باشه ولی هری‌پاتر برای هر آدمی می‌تونه جذاب باشه. و البته یک امتیاز مثبت هری پاتر به سیاه‌قلب که منم اذیت کرد، اینکه هری پاتر تو کاراکتر خیلی بهتر عمل می‌کنه. حتی بلاتریکس که کاراکتر اصلی نیست، دابی که کاراکتر اصلی نیست، یک هسته‌ی اصلی تو کاراکترش داره. ولی اینجا بجز گردانگشت، بقیه کاراکترها خیلی وابسته به داستان هستند. یعنی مسیر داستان هلشون میده که جوری عمل کنند که به داستان بیاد. خصوصا این تو کاراکتر باستا و کاپریکون کمی آزاردهنده بود چون وقتی میخونی دائما انتظار اون تاریکی روانشناختی ولدمورت رو تو کاپریکون داری و فونکه هم یکم تغذیت میکنه، ولی نهایتا باور نمیکنی.