یادداشت آرزو حسام

        ۳.۵
خیلی کتاب عجیبی بود.
اولا کارین در میان‌سالی مبتلا به بیماری لاعلاج ای‌ال‌اس می‌شه و از زمانی که بیماریش تشخیص داده می‌شه تا اواخر عمر کوتاهش روزمره‌نویسی می‌کنه که حاصلش می‌شه این
کتاب. خودش می‌گه این کتاب جایی‌ هست که شروع می‌شم و به پایان می‌رسم.
خوندنش خیلی سخته، چون فضای کتاب به‌شدت سرد و افسرده‌کننده‌ست و هیچ عنصر داستانی‌ای هم توش وجود نداره؛ همه‌ش حقیقته و این حقیقت هم چیزی جز مرگ نیست. سراسر کتاب شما با جزئیات احساسات یک فرد مبتلا به ای‌ال‌اس آشنا می‌شید و عمیقاً درکش می‌کنید.
با این همه،‌ خوندنش رو توصیه می‌کنم؟ قطعاً. کتابی نیست که زندگی‌تون رو تغییر بده، ولی مطمئناً باعث می‌شه تو فرصت باقی‌مونده بیش‌‌تر حواس‌تون به “زندگی کردن” باشه.