یادداشت زینب علی‌محمدی

        از آگاتا کریستی توقع بالاتری داشتم. کششِ داستان فقط از این بابت بود که قاتل نامشخص موند و مخاطب دائم سعی میکرد حدس بزنه و تا آخر بره ببینه چی میشه!
 شخصیت پردازی قوی نبود و با هیچ کدوم از شخصیت‌ها نتونستم درست ارتباط بگیرم.
انگیزه‌ی قاتل مشخص نشد! صرفا به این نتیجه رسیدیم که دیوونه بوده. اما دیوونه ای که هیچ سرنخ خاصی از بیماری روانی در رفتار و گفتارش نیست. 
 قاتل یک سری کارهایی رو انجام میده مثل زمانی که خودش کنار دریاست، مقتول سنگ میخوره توی سرش و میمیره! اگه حدودی از ترفندهاش آخرِ داستان مشخص میشد داستان قوی تری از آب در میومد.