یادداشت فریناز کریم‌زاده

         اکنون، فقط عشق است که در کلمه به کلمه‌ی این کتاب رسوخ کرده...!
در واژه واژه‌ی این کتاب و در هر مصرع، دلدادگیِ بی‌حد و مرز شاعر است که نمایان است.
دلدادگی به قدری بی‌حد است که شاعر حتی تن به ملامت شدن توسط اطرافیانش نیز میسپارد اما از عشق دست برنمی‌دارد.
به طوریکه می‌گوید:
ملامت میکنندم دوستان در عشق و حق دارند 
تو بیزار از منی! اما مگر من دست‌بردارم؟
تو خواب روزهای روشن خود را ببین ای دوست 
شبت خوش گرچه امشب نیز من تا صبح بیدارم

آری؛ به قول فرمانروای ملک سخن -سعدی- :
من نیز چشم از خواب خوش برمی‌نکردم پیش از این 
روز فراق دوستان شب خوش بگفتم خواب را...