یادداشت kan@shi

        📚کتاب «چیزهایی که نمی‌توانیم بگوییم» نوشتهٔ کِلی ریمِر رُمانی تکان‌ دهنده و احساسی است که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد و خیلی زود در میان دوست داران رُمان‌های تاریخی و عاشقانه جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد.
این اثر پلی میان گذشتهٔ جنگ جهانی دوم و زمان حال می‌سازد و با روایت دو خط داستانی، زندگی شخصیت‌ها را در دو دوره‌ی کاملاً متفاوت اما به‌طور شگفت‌انگیزی مرتبط نشان می‌دهد.

خط اول داستان ما را به لهستان اشغال‌شده توسط نازی‌ها می‌برد؛ جایی که عشق میان یک دختر جوان به نام (آلینا) و پسری به نام (توماس) در میان ویرانی و ترس شکل می‌گیرد. روایت این بخش سرشار از لحظات تلخ، انتخاب‌های سخت و فداکاری‌هایی است که در دل جنگ رخ می‌دهد. ریمر با دقت، فضای هراس‌انگیز و بی‌رحم آن دوران را ترسیم می‌کند و نشان می‌دهد انسان‌ها در شرایط بحرانی چگونه مجبور می‌شوند میان عشق، بقا و اخلاق تصمیم بگیرند.

خط دوم در زمان حال می‌گذرد و به زندگی زنی به نام (آلیس) می‌پردازد؛ زنی که همزمان با نگهداری از خانواده، با چالش‌های خاصی روبه‌روست. پسر او دچار اوتیسم است و این شرایط زندگی روزمره‌ی او را پر از فشارهای عاطفی و جسمی کرده است. در این میان، بیماری مادربزرگ آلیس باعث می‌شود او گذشته‌ی پنهان خانواده را کشف کند. مادربزرگ در واپسین روزهای عمرش اسراری را آشکار می‌سازد که ریشه در همان روزهای تاریک جنگ جهانی دوم دارد.
پیوند این دو روایت، جایی است که ریمر هنرمندانه نشان می‌دهد چگونه تصمیم‌ها، رنج‌ها و سکوت‌های نسل‌های گذشته می‌توانند زندگی نسل‌های بعدی را شکل دهند. کتاب به‌خوبی بیان می‌کند که رازها و ناگفته‌ها، حتی اگر دهه‌ها در دل پنهان بمانند، سرانجام راهی برای آشکار شدن پیدا می‌کنند.
از نظر سبک، ریمر با نثری روان و سرشار از احساسات، توانسته است هر دو روایت را با هم گره بزند؛ طوری که خواننده همزمان هم با رنج‌های جنگ هم ذات‌پنداری می‌کند و هم با دغدغه‌های یک مادر امروزی که می‌کوشد خانواده‌اش را سرپا نگه دارد. توصیف‌های دقیق، شخصیت‌پردازی عمیق و توانایی نویسنده در ایجاد همدلی، این رُمان را به اثری تأثیرگذار تبدیل کرده است.
یکی از نکات برجستهٔ کتاب، پرداختن به موضوع سکوت و ناگفته‌هاست. همان‌طور که از عنوان کتاب برمی‌آید، آنچه گفته نمی‌شود، گاهی سنگین‌تر از حقیقت آشکار است. سکوت شخصیت‌ها درباره‌ی رنج‌هایشان، هم در دوران جنگ و هم در زمان حال، پیامدهایی دارد که مسیر زندگی اطرافیانشان را تغییر می‌دهد.
«چیزهایی که نمی‌توانیم بگوییم» فقط یک داستان عاشقانه یا یک رُمان جنگی نیست؛ بلکه اثری است درباره‌ی قدرت عشق، ایثار، خانواده و حقیقت. این کتاب یادآور می‌شود که حتی در سخت‌ترین شرایط، انسان‌ها می‌توانند با عشق و فداکاری امید را زنده نگه دارند، اما در عین حال، پنهان کردن حقیقت می‌تواند زخمی باشد که نسل‌ها ادامه پیدا کند.
این رُمان برای کسانی که به داستان‌های تاریخی، روایت‌های چندنسلی و درون‌مایه‌های عاطفی علاقه دارند، انتخابی ارزشمند است. کلی ریمر با این کتاب ثابت کرده که ادبیات می‌تواند گذشته و حال را در هم بیامیزد و در دل خواننده پرسشی ماندگار ایجاد کند: چه قدر از چیزهایی که نمی‌گوییم، سرنوشت ما و عزیزانمان را شکل می‌دهد؟