یادداشت مرضیه‌بانو

        نمایشنامه‌ "مرغ دریایی" نوشته باریس آکونین از همانجایی آغاز می‌شود که چخوف نمایشنامه "مرغ دریایی" اش را به پایان برده؛ به عبارت دیگر اثر آکونین در ادامه و تکمیل اثر چخوف نوشته شده است. 

در پایان نمایشنامه‌ی چخوف، صدای شلیک از بیرون اتاقی که ۹ شخصیت داستان در آن حضور دارند شنیده می‌شود و این فرضیه که "تریپلوف" پسر نازپرورده‌ و هنردوست داستان خودکشی کرده مطرح می‌شود. 

فرضیه‌ی خودکشی در نمایشنامه ‌ی چخوف جای خود را به فرضیه قتل در نمایشنامه آکونین می‌دهد و نمایشنامه در پرده دوم روایتگر ۸ بدل است که هر کدام کندوکاو برای یافتن قاتل و انگیزه اوست. 

نکته‌ی جالب برای من این بود که همه افراد بالقوه انگیزه‌ای برای قتل داشتند، افرادی که (به جز یکی) در شرایط عادی مشکل محسوسی با مقتول نداشتند و برخی حتی در جایگاه عاشق، مادر، مراقبت کننده، معشوق و ...بودند؛ گویی مضمون نمایشنامه نقدی نسبت به ارتباطات متظاهرانه و روایتی از خشونت پنهان در روابط به ظاهر عادی و دوستانه افراد است.

نکته‌ای که در مورد این نمایشنامه مطرح است قابل پیش بینی بودن آن است که تقریبا بعد از آنکه دو سه بدل خوانده می‌شود می‌توان ادامه بدل‌ها را حدس زد.

در پایان نمایشنامه مقاله‌ای به قلم ورا ساولیوا آمده که در مجموع مفید است.