یادداشت محمد فائزی فرد

        حقیقت اینه که بالزاک استاد بیان جملات عاطفیه. اون حسی که می‌خواد منتقل کنه رو با یک جمله، طوری بیان می‌کنه که عمقش رو خیلی دقیق شرح بده. اما جز این آیا چیز دیگری هم در نوشته بالزاک وجود داره؟
یه چیز دیگه هم هست. شخصیت‌هاش رو خوب می‌شناسه و خوب افشاشون می‌کنه.
این دو نکته خوب رو بذاریم کنار زیاده‌گویی‌های بی‌مورد. روند داستانی نه‌چندان جذاب و...
در نهایت از بالزاک یه نویسنده عجیب می‌سازه. نه می‌شه گفت با یک غول ادبیات طرفیم و نه می‌شه گفت نویسنده‌ای متوسطه.
اگر از واگویه‌های یک انسان مالیخولیایی غرغرو لذت می‌برید که حتما بخونیدش، اگر نه اصلا پیشنهادش نمی‌کنم.