یادداشت فرزند خوندهٔ ونگوگ.

        با احترام به تمام دوست داران این کتاب...
این کتاب جزو اولین هایی بود که من خوندم، و خب الان چیز زیادی ازش به یاد ندارم.
اما خب... این کتابیه که شما حتما حتی شده یک بار هم اسمش رو شنیدید و داستانش رو میدونید، یه جورایی میشه گفت یه مدتی جزو کتاب های ترند محسوب میشد.
داستان غم و فقدان خاصی داره، که خب این مسئله من رو همیشه جذب میکنه، پس میتونم بگم برای من جزو نقاط قوت کتاب بود.
شخصیت های داستان هم میشه گفت تقریبا خوب ساخته شده بودن، اما اون ها هم یه نقطه ضعف هایی داشتند...

در کل کتاب کوتاه و زیبایی هست، اما نه اونطور که به طور ویژه پیشنهاد کنم بخونیدش!