یادداشت لیلا خندان

        کتاب شوهر آهو خانم روایتی خواندنی، قابل لمس، گاهی شیرین و گاهی تلخ و گزنده از زندگی پرتلاطم یک خانواده ی معمولی هست. 
کتاب با نثری ساده و روان و تعلیق های خوب داستان را گیرا کرده و با پیرنگ خوب خط سیر داستان بخوبی پیش رفته است.
فضاسازی و شخصیت پردازی نسبتاً خوب هست.
بنظرم میتوان این رمان را  با وجود زمینه روانشناختی جز بهترین داستان های ایرانی دانست.  
داستان با گزافه گویی پیش می رود و چنان با جزئی گویی روبرو هستیم که خواننده را دچار خستگی می کند و به نظرم این یکی از نکات منفی کتاب هست. شاید اگر این همه زیاده گویی نبود رمان کوتاه تر و خواندنی تر میشد.
خواننده با شرایط و زمانی که داستان در آن شکل گرفته و سیر تاریخی که در آن یکی از تحولات سیاسی و اجتماعی کشور ایران را رقم زده آشنا می شود؛ کشف حجاب و جنگ جهانی دوم.
نویسنده با توانایی و مهارت خود، شخصیت های داستان را موشکافانه در برابر دید خواننده خود قرار داده و مخاطب با شخصیت ها ارتباط محکم برقرار می کند طوری که حس همذات پنداری در او ایجاد می شود.
آهو نمونه ی یک زن سنتی با افکار و عقایدی هست که می شود گفت باورهای گریزناپذیر جامعه مردسالارانه بر او حاکم شده است.
باوری که به او و امثال او دیکته شده که مرد خدای او روی زمین هست و حتی مردان جامعه هم بخود این را قبولانده اند که حاکم سرنوشت زن هستند.
آهو نمونه ی بارزی از زنی هست که پشتوانه و حمایتی از کسی دریافت نمی کند. چیز غریبی نیست حتی در این زمانه که زنان پیشرفت کرده اند و افکار فمنیستی چنان آنان را دربر گرفته که برای خود قوانینی نظم کرده اند و زن سالاری را بر جامعه نوین دیکته کرده اند هم زن تنها و غیرمستقل و بدون حامی قوی همچنان ضعیف و شکننده هست.
شاید رفتار آهو برایمان که در این زمانه خواننده کتابش هستیم عجیب و تحمل ناپذیر باشد اما با شرایط آن زمان قابل درک هست.
رمان با پایانی غافلگیرکننده و باز به پایان می رسد، پایانی که از دید من چندان خوشایند نبود هرچند انتظاری جز این نداشتم. 
به شخصه تا پایان داستان به دنبال روزنه ای از امید برای زندگی ناامیدانه آهو بودم تا شاید مرهمی بر زخم هایش یافت شود.