یادداشت راضیه هوشیار

        نویسنده دو مساله را در موضوع تنهایی مد نظر دارد: یکی حد و مرز تنهایی از نظر زمانی و دوم انتخابی بودن یا اجباری بودن تنهایی. نویسنده تنهایی موقتی را توصیه می کند ولی برای زمان تنهایی موقت نیز زمان خاصی در نظر ندارد و سه یا چهار سال تنهایی نیز به نظرش طبیعی است. به نظرم دید نویسنده نسبت به اجتماع منفی نیست، اما نوع نگاه جامعه به افراد تنها را به شدت نقد می کند. نویسنده خود تنهایی را انتخاب کرده، اما این انتخاب با تاثیر از شرایط زندگی و شاید بتوان گفت در ابتدا به اجبار یا از روی فرار صورت گرفته. نویسنده می گوید اگر دلتان می خواهد زمانهایی تنها باشید و یا به طور کلی تنها زندگی کنید باید دلایل نگاه منفی اجتماع را متوجه شوید و تلاش کنید آن را جدی نگیرید و اول ترس از تنهایی را کنار بگذارید و سپس راههایی برای لذت از تنهایی پیدا کنید. راهکارهای خوبی هم ارائه شد. شاید بعضی از راهها را قبلا هم می دانستم، اما آگاهانه انتخاب کردن تنهایی و آگاهانه لذت بردن از آن را از کتاب آموختم. 
ضمنا در پایان کتاب، نویسنده کتابهای زیادی در مقوله تنهایی  معرفی کرده است.