یادداشت سید عرفان

        تقصیره خودم بود
قبل از این که این یادداشت و بنویسم داشتم نظرات کاربرانی که این کتاب و خوندن نگاه می کردم.
اکثرا معتقد بودند که به عنوان اولین کتاب از موراکامی انتخاب خوبی از آب در نیومده....(موافقم)
حتی وقتی چند ماه پیش با کتابدار نشر چشمه راجع به موراکامی گپ می زدم ایشونم همین موضوع رو گوشزد کرد که آقای عرفان لجباز بیا حرف من موراکامی خونده رو گوش کن،  با کافکا شروع کن یا با سال های زیارت شروع کن. 
اما منِ به ظاهر کاربلدِ سوخت نَده گفتم که نه... ✋🏻
اجازه بدین برای آشنایی با قلم و عقایدش با داستان های کوتاهش شروع کنم... اخه من خیلی حالیمه🙄
آقااااا اشتباه کردم. یه بزرگی میگفت : حرف مرد یکی نیست دوتاست... دومیش همینه که بگه اشتباه کرررررردم...😑
 اما شماهایی که میخواین بیاین سراغ این آقای ژاپنی راهِ خراب و پر از دست انداز من رو نرید برین سراغ کتابای دیگه. 
اما اما اما..... 
اینم بگم که انقدرا هم بد نبود هاااااا
 اتفاقا با فضای فکری و حال و هوای نويسنده کنار اومدم(اعترافات میمون، کارناوال) اماااا تا میومدم جذب بشم و غرق احوالات شخصیت ها بشم حالم گرفته می شد و ضدحال میخوردم خلاصه که این کتاب باید چهار یا پنجمین کتاب برای مطالعه انتخاب بشه
البته که این نظر منِ کمترین هست و هیچ اعتبار و قوامی نخواهد داشت.

حالا شما دوستانِ موراکامی خونده ی عزیز بفرمایین انتخاب بعدی چی باشه قووووول میدم اِنقُلت نیاااااارم🥺