یادداشت آرش میراحمدیان

        با اینکه توی بیشتر بخش‌های داستان با آندریاس همراهیم، اما راوی از یک «ما»یی صحبت می‌کنه که خیلی ازش خوشم اومد. اون مایی که آندریاس توی ذهنش می‌بینیه. مایی که کافر نیستیم. مایی که به حکومت و خدا و مدال روی سینه‌مون ایمان داریم. و حالا وسط همه‌ی این‌ها چطور می‌شه که واقعی‌ترین ایمانمون باعث از دست رفتن همه‌چیز می‌شه. 
ترجمه‌ی خوبی هم داره کتاب.