یادداشت حمیده کاظمی

        کتاب آن بیست‌وسه نفر مرا وادار کرد ملاصالح را بخوانم.  راستش دلم برایش سوخت از بس کتک خورده، تکرار ترس و لرز و شکنجه در کتاب زیاد بود و به جای اینکه بیشتر برایم ملاصالح را قهرمان کند کمی از قهرمانی‌اش هم کاست. جنس صفحات کتاب نه کاهی بود نه غیر کاهی، به نظرم آمد کاغذ نامرغوب خیس خورده‌ایست که بعد خشک شده. طراحی جلد هم یک عکس تار از ملاصالح بود.  وقتی از ماجرای تغییر کاروان حج می‌خواندم و اینکه نوشته بود خدا این‌بار هم با من بود که در منا کشته نشدم کمی برایم عجیب بود. راستش فکر کردم پس این شوق و ذوقی که در کتاب شهدا برای شهادت میخوانیم کجا و این شُکر برای شهید نشدن کجا.