یادداشت Bêhzad Muhemmedî

        این کتاب قرار بود به این سوال پاسخ بدهد که چرا ما انسان‌ها خودمان را با دیگران مقایسه می‌کنیم و چطور می‌توانیم از این چرخه رقابت و قیاس دوری کنیم. اما در عمل، بیشتر محتوای کتاب به توضیح این موضوع می‌پردازد که ما چون پستاندار هستیم، این رفتارها در ما طبیعی است. نویسنده در طول ۲۰۰ صفحه، بارها به رفتار حیوانات مختلف اشاره می‌کند تا نشان دهد مقایسه و رقابت در طبیعت هم وجود دارد و مغز ما هم به همین شکل عمل می‌کند. این تکرار بیش از حد، بعد از چند فصل، خسته‌کننده می‌شود و به نظرم کتاب می‌توانست با نصف این حجم، همان پیام را منتقل کند.
‌‌
چیزی که بیشتر از همه برایم آزاردهنده بود، تمرکز بیش از حد نویسنده روی رفتار حیوانات بود. در بخش‌های زیادی از کتاب، احساس می‌کردم دارم یک مستند حیات وحش می‌خوانم، نه یک کتاب روان‌شناسی درباره انسان‌ها. این مقایسه‌های مداوم با حیوانات، مثل میمون‌ها یا گرگ‌ها، باعث شد که ارتباطم با موضوع اصلی کم شود. البته یک نکته مثبت کتاب برایم این بود که می‌گفت ما برای عمل کردن ساخته شده‌ایم، نه برای منفعل بودن—ایده‌ای که به نظرم درست و انگیزه‌بخش بود، اما در میان حجم زیاد توضیحات تکراری، این نکته هم گم شد.
‌‌
به نظرم این کتاب می‌توانست خیلی بهتر باشد اگر تمرکز بیشتری روی انسان‌ها داشت. مثلاً نویسنده می‌توانست یک فصل را به توضیح مغز پستانداران اختصاص دهد و بقیه کتاب را به این بپردازد که ما به‌عنوان انسان، در زندگی روزمره چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم تا از چرخه مقایسه و رقابت بیرون بیاییم. راهکارهای ارائه‌شده در چند صفحه پایانی هم چندان روشن و قانع‌کننده نبودند و حس کردم کتاب در این بخش ضعیف عمل کرده. اگر این تغییرات اعمال می‌شد، شاید کتاب به جای ۲۰۰ صفحه، ۷۰ صفحه می‌شد، اما قطعاً اثرگذارتر بود.