یادداشت پیمان قیصری

        واقعیت اینه که نیمفهمم چه دلیلی داره اینقدر سخت و ثقیل نوشتن؟ اینطوری نوشته میشه که کسی نفهمه؟ که کسی رغبتی به خوندن نداشته باشه؟ یا اینکه بگیم ما خیلی خفنیم؟ اینکه توی ۶۰-۷۰ صفحه دو نفر، یک خریدار و یک پنهان‌فروش که هیچ چیزی از شخصیت و خصوصیاتشون نمی‌دونیم در جایی که مشخص نیست کجاست، در زمانی که نمی‌دونیم کی هست، سر معامله‌ی چیزی که نمی‌دونیم چی هست مکالمه‌ای طولانی و سخت داشته باشند برای من جالب نیست حالا حرف مستتر در متن هر چی که باشه؛ و احتمالاً ترجمه‌ی نه چندان خوب هم بی تاثیر نبود.ه