یادداشت فاضل تقوی

        هوالحق
« گچپژ » تیتر طنازی هایی‌ست از کاتب‌الدولة جناب آقای محسن رضوانی ، خداوند عمرشان را طویل و غم‌شان را قلیل بدارد که با نبشته‌یشان دل رعیت را شاد کردند و لبخندی بر لبان پرغصه‌ی رعیت گذاردند.
الحمدلله والمنة قلم کاتب سریع و تیز و بز بود. ماشاءالله موضوعی هم نبود که کاتب مته به خشخاشش نگذاشته باشد. طنازی هایی تلخ تر از تریاک و شیرین تر از شیره‌ی انگور نبشته بودند. من حیث المجموع هم از دالان های قجری و پهلوی شروع کرده بودند و به سیاست مدن و تدبیر منزل ختم کرده بودند.
گویششان گویش « تخم جن » بود ولیکن از عهد « بیش فعال » سخن بر زبان می‌راندند. أحدی هم نبود بگوید کاتب حسابی روضه هایت بوی پیتزای قرطی ها و باقالی‌پلوی ننجون ها را می‌داد. آخرش هم نفهمیدیم مست کدام یک شویم.
آخرالکلام و مَخلَص کلام هم باید خدمت اعزه عرض بدارم که آغاز و پایان کلام کاتب ما را در مدینة‌النبی گرداند و بازگرداند.
زیاده عرضی نیست شازدگان دربار الهی. تصدقتان گردم.
بوسه به پیوست.
یاحق

فاضل تقوی | #یادداشت_های_مجنون 

۱۴۰۳/۱۱/۱۶