غیر از بخش سه که شامل گل‌واژه‌های بلان و فوریه و سایر رفیق رفقای هپروتی می‌شه، بقیه‌اش جالب و قابل تأمله؛ حتی قسمت‌هایی که قبل از این فکر می‌کردم موضعم در برابرشون کاملا مشخصه. فقط این که یا سخت نوشته شده یا سخت ترجمه شده (یا هم سخت نوشته و ترجمه شده) یه‌جاهایی اینش یکم اذیت می‌کرد.
