یادداشت زهرا دشتی

        کتاب پل‌های مدیسون کانتی نوشته‌ی رابرت جیمز والر، داستانی عاشقانه، آرام و تأثیرگذار است که در دل روستایی آرام در آمریکا روایت می‌شود. داستان درباره‌ی ملاقات تصادفی یک زن خانه‌دار به نام فرانچسکا و یک عکاس تنها و مسافر به نام رابرت است که برای عکاسی از پل‌های تاریخی مدیسون به آنجا آمده. در طول چند روز کوتاه، میان این دو، پیوندی عمیق و عاشقانه شکل می‌گیرد؛ پیوندی که زندگی هر دو را دستخوش تغییری خاموش اما ماندگار می‌کند.

رمان با لحنی شاعرانه، ساده و صمیمی نوشته شده و بدون افتادن به دام شعارهای عاشقانه یا اغراق‌های مرسوم، به ظرافت عاطفه، اشتیاق، و تعارضات درونی شخصیت‌ها می‌پردازد. داستان بیش از آن‌که درباره‌ی عشق به‌مثابه هیجان باشد، درباره‌ی انتخاب، وظیفه، و حسرت است.

پل‌های مدیسون کانتی مناسب افرادی‌ست که به داستان‌های عاشقانه‌ی بالغ، واقع‌گرا و تأمل‌برانگیز علاقه دارند؛ کسانی که در پی رمان‌هایی هستند که عشق را نه در شکل فانتزی، بلکه در بستر واقعیت و درون روابط پیچیده و انسانی به تصویر می‌کشد.

رابرت جیمز والر، نویسنده و موسیقیدان آمریکایی، با همین اثر به شهرت جهانی رسید. او با نثری نرم و توصیف‌گر، موفق شده تجربه‌ای صمیمی و درونی را به شکلی جهانی و قابل لمس روایت کند.

از دید من، عموماً آثار عاشقانه‌ای که نویسنده‌شان مرد است، در بیان لطافت عشق زنانه چندان موفق نیستند (همان‌طور که نویسندگان زن هم گاهی در توصیف عشق مردانه دچار ضعف‌اند). اما در این اثر، والر توانسته شیوه‌ی ابراز عشق زنانه را تا حد خوبی به تصویر بکشد. شاید در لحظاتی، نگاه مردانه‌اش بر احساسات فرانچسکا سایه می‌اندازد و تصویر او از عشق گاهی بیشتر به خواسته‌های ذهن یک مرد نزدیک می‌شود تا درونیات یک زن، اما با این‌همه، به‌نظرم نویسنده در انتقال این تجربه عاطفی ظریف موفق بوده و توانسته احساسی صادقانه و ماندگار خلق کند.
از این کتاب ترجمه‌های متعددی در ایران است، من ترجمه منصوره وحدتی احمدزاده از نشر افراز را مطالعه کردم که ترجمه قابل قبولی بود.