یادداشت

        زیبا، لطیف و شاعرانه(:
از آن کتاب هایی بود که جملاتش با قلب و روح بازی می کردند!
همان ها که مدام حین صحبت ازشان وام می‌گیریم!

نمی دانم چون خیلی با شخصیت اصلی داستان همذات پنداری می‌کردم اینقدر برایم دوست‌داشتنی بود.
یا به خاطر جناب صائب!
شاید هم بابت ابیاتی که لای متن جا خوش کرده بودند.
به هرحال
از دستش ندهید.
فقط
ای کاش بیشتر به ماجرا پر و بال داده بودند.
نباید آنقدر زود تمام می شد!