یادداشت حسین رضوانی

        من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه، از پل، از رود، از موج
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست
      
1

0

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.