یادداشت نرگس عمویی

        در حقیقت ۴.۵ بود ولی حیف که نمی‌شه این ستاره‌ها رو نصف کرد. :<
وقایعی با چاشنی فراوونی از خیال و سفر و جهش در زمان‌هایی که تو بیشتر داستان‌های این مجموعه وجود داشت، شگفت‌زده‌م می‌کرد. اصلاً جوری نبود که دل آدم‌و بزنه یا غیرواقعی بودنش به چشم بیاد و برقراری ارتباط رو سخت کنه. 
اوّلین اثری بود که از مارسل امه می‌خوندم و واقعاً ازش لذّت بردم. یعنی بی‌شک جزو مجموعه داستان کوتاه‌هایی می‌شه که اگه کسی داستان کوتاه خواست، بهش معرفی کنم.
تنها داستانی که دوست نداشتم، داستان سوم "حکم" بود. داستان اول و دوم که درخشان بودن (مخصوصاً داستان دوّم که ایده‌ی نابی پشتش بود) ولی با خوندن داستان سوم و چهارم، یعنی "حکم" و "ضرب‌المثل" از خیالی بودن داستان‌ها کمتر می‌شد و انگار فاز ماجرا عوض می‌شد. ولی تو داستان آخر، دوباره به روند قبل برمی‌گشت و آدم‌و برای پایان مشتاق می‌کرد. چون واقعاً داستان‌ها جوری هستن که فقط با خوندن جمله‌ی آخر کامل می‌شن. یعنی غیرقابل پیش‌بینی. 
این کتاب‌و فروشنده‌ی غرفه‌ی این انتشارات تو نمایشگاه کتاب بهم پیشنهاد کرد و الآن واقعاً خوش‌حالم که به حرفش اعتماد کردم و کتابو خریدم. :}}
یعنی در آخر جناب مارسل امه، دمت گرررم :>