یادداشت کیارش وفایی

        شاید یکی از آن خوب‌هایی که از ادبیات فرانسه سراغ دارم. یکی از آن‌هایی که ملاک را بر درک بهتر مخاطب بنا می‌نهد. بنابراین تلاش «ژان لویی فورنیه» در نگارش اثری به نام «بابام هیچ‌وقت کسی را نکشت» بر این است با داشته‌های شیوه «مینی‌مالیستی» لذت خواندن روایت را از اتفاق‌های طراحی شده فراهم آورد.
«فورنیه» با موجزنویسی، کوشیده است که جهان پرهیاهوی اثرش را در حد حجم کلماتی مشخص شکل بدهد که این نوع نگارش هم به نوعی سبک منحصربفردی است.