یادداشت

        جایی به نقل قول شنیدم که مرحوم زرین کوب درباره کتاب هایی که در مورد ادبای پارسی نوشته است گفته نوشته های من در واقع جوششی درونی است که متبلور از خوانش این آثار است. و در اصل هم همین است و من، به شخصه، این موضوع را در این کتاب حس کردم.
از آنجا که این کتاب حاصل یک جوشش ذهن درباره حافظ است، پس بسیار در هم تنیده با غزل های حافظ خواهد بود و برای فهم مطالب آن باید بیش از چند بار غزلیات حافظ را خوانده باشید تا تلمیحات با غزلیات مختلف را دریابید. 
نثر کتاب هم اگرچه در برخی پاره ها شاعرانه طور می‌شود اما طولانی و سنگین است. آنطور که برای به پایان رسیدن جملات باید یک نیم صفحه انتظار بکشید.
نظر من این است که مرحوم زرین کوب تاریخ نگار بهتری است. چرا که فصل های مربوط به وقایع تاریخی منطقه شیراز را دلکش تر روایت کرده است.