یادداشت فاطمه نباتیان

        کتاب دروازه مردگان همه چیزش به جا بود. راستش به خاطر اینکه آقای شاه‌آبادی استاد من بودند(و هستند) حسی بیش از لذت بردن از کتاب داشتم. متحیر بودم انگار که چطور توانستند تمام چیزهایی که یاد میدادند به حد اعلی پیاده کنند. انسجام داستان فوق‌العاده بود، میرزا حسن رشدیه در بهترین نقطه داستان وارد شد و روایت دوگانه‌ داستان خیلی خوب و مکمل پیش رفت. 
و بیش از همه عواطف داستان خیلی فعال بود. حتی نویسنده می‌توانست سرش را بالا بگیرد، یک جدول بدهد دستمان بدهد و بگوید من صفحه فلان میخواستم فلان احساس را در شما برانگیزم، و ما دقیقا تیک بزنیم! خوف، اندوه، دلتنگی، کلافگی.

آدم متحیر میمانه از این همه دقت و نیکی.