یادداشت زهرا منظمی مطلق
1401/5/1
هنوز کتاب نصف نشده بود که برای معرفیش له له میزدم.
هر روز فکر میکردم چی بگم که حق مطلب ادا بشه.
مثل نهنگ داستان زندگی است…
داستان رنج ها ، چالش ها ، رشد ها و انتخاب های خود خود ماست.
گمان نمیکنم مادری باشد که این کتاب را بخواند و با گوشه ای از اتفاقات آن همزاد پنداری نکند…
از اول کتاب خودم را همراه مستوره حس میکردم …
با دردهایش گریه کردم.
بهش حق دادم…
توبیخش کردم…
من ۴۰۰ صفحه با مستوره زندگی کردم.
زندگی کردم و بزرگ شدم.
قدم به قدم همراه مستوره راه زندگی را پیدا کردم. و حتی نکاتی که بلد بودم را دوباره آموختم.
کتابم پرشده از هایلایت ها و خط هایی که کشیده ام.
قسمت هایی که دوست دارم بارها و بارها برگردم و مرور کنم.
راستی به نظرم مثل نهنگ ، تلاش ناموفق سرکارعلیه در معرفی الگوی سوم زن مسلمان را سرانجام بخشید.
دلم میخواست میتونستم این کتاب رو به تک تک دوستام هدیه بدم. به همه ی اون هایی که تلاش میکنند کنار مادر بودن رشد کنند و قدمی هم برای جامعه بردارند…
و در نهايت چقدر به قلم نویسنده غبطه خوردم.
به شخصیت پردازی ها ، توصیف ها ، بالا و پایین ها ، زمان بندی گره ها و حتی گشودن ها…
انگار همه چیز به جا و به اندازه بود… مثل آب گوارایی که در برهوت نصیبت شود.
(0/1000)
1401/5/18
0