یادداشت

        قصه‌ی پرکششی نبود. نقطه‌ی اوج خاصی نیست. می‌تونستی با شخصیت همراه شی ولی وقایع هم کاملا پیش بینی پذیر بود. در نتیجه برای عموم مردم لذت خاصی نخواهد داشت ولی من دوست داشتم. پروسه‌ی فیلم‌سازی خیلی جالبه برام. خوندن کتاب من رو یاد افعی تهران می‌انداخت. برای همین ادامه می‌دادم به خوندن.
فارغ از این قضیه، قلم‌بوکسفسکی واقعا دوست داشتنیه. طنز زیرکانه‌ش من رو واقعا مجذوب می‌کنه.
آخرین دلیلی که سیصد صفحه تاب آوردم، ترجمه‌ی پیمان خاکساره. ترجمه‌ش فوق‌العاده خووووبه. کلا کتاب‌هایی که خاکسار ترجمه می‌کنه، ارزش خوندن داره.
امتیاز هم دقیقا ۲.۵ از ۵☀️