یادداشت پیمان قیصری
1403/10/19
4.2
9
این نمایشنامه سیاسی‌ترین نه، اما واضح‌ترین و رک ترین نمایشنامه‌ی بهرام بیضایی است. پنج شخصیت داره، مترسک و چهار شخصیت به نام رنگ‌ها که هر کدوم نماینده‌ی یک قشر از اجتماعه. این چهار رنگ مترسک رو مسلح میکنند و قدرت رو در اختیارش میذارن و در ادامه مترسک تبدیل میشه به دیکتاتور و ادامه‌ی ماجرا. یکم گل درشته اما همچنان دیالوگ‌های زیبایی داره
مترسک: بهت حق میدم تون پیراهنی که تنت هست مال خودت باشه
سیاه: این که مال خودم هست
مترسک: بهت آزادی میدم، تو می‌دونی آزادی چیه؟ تو از این به بعد آزادی
سیاه: که چی؟
مترسک: آزادی که از وضعیت راضی باشی. آزادی که بیشتر کار کنی و در حق نجات دهنده دعا کنی
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.