یادداشت paria

        تموم کردن کتابی که ۴ تا ۵ سال از سالهای نوجوونیت رو باهاش گذروندی،کار راحتی نیست.اولش واقعا دوست نداشتم بخونمش،نمیخواستم تموم شه و حس میکردم ینی حدس میزدم پایان تلخی داشته باشه یا حداقل غمگین تا حدودی برا همین واقعا حس غم و دلگیری شدیدی بهم میداد،ولییی امروز که تمومش کردم دیدم نهههه پایانش محشرههههه!(گرچه که ترجیح میدادم تو همون سال های نوجوونی الکس و کانر باشیم و اصن حرفی از ۸۰ سالگی نباشه ولی خب این جوری تضمین شده وا سموم که حداقل تا ۸۰ سالگی شوم بلایی سرشون نیومده که باعث شه بمیرن یا طوری شون بشه و این خوبه