یادداشت سید محمدباقر ابراهیمی

        چقدر خوب بود این کتاب. چقدر فوق العاده بود ...
شاید با همه‌ی کتاب هایی که که تا کنون خوانده ام فرق داشت
تمام داستان یه مونولوگ طولانی بود. یک مرد خودخواه و ترسو و پریشان که ما واگویه های ذهنی او را می‌شنیدیم
باعث چه فاجعه هایی می‌شود، سکوت بین انسان ها و درون ریزی احساساتشان ...
و فئودور داستایفسکی. این مرد بزرگ ...
اول داستان از صحبت های او فکر می‌کنیم که گویا می‌خواهد این نحوه نوشتن (که بسیار هم سخت است) را آزمایش بکند و ببیند که چه از آب در می‌آید ولی نتیجه شاهکار می‌شود، گویا که سال هاست داستان هایش را اینگونه نوشته باشد ...
می‌توان چندین بار خواند و شنیدش
تایماز رضوانی هم بی نظیر خوانده ...