یادداشت احسان

        کافه پیانو داستان نیست بلکه مجموعه ای است از 30 خاطره روزمره آقای کافه چی در کافه اش که به صورت اول شخص بیان می شود. در خلال هر قسمت به مناسبت بحث کافه چی اطلاعاتی درباره خودش و خانواده و دوستانش می دهد. نثر گفتاری دارد و مطالعه اش برای خستگی درکردن مناسب است، زیرا نه داستانی دارد که ذهن را درگیر کند و نه آنقدر کسل کننده یا آزار دهنده است که نتوان خواند.
البته من چندان خوشم نیامد.