یادداشت مهدیه

        مومنت مومنت! این یادداشت شاید دارای مقداری اسپویل باشد!
یکی از بهترین هایی که خواندم و اگر زوال عقل نگیرم از یادم نمیرود.خواندنش هم در ایام امتحانات شیرینی و جذابیتش را بیشتر کرد. شخصیت پردازی ها انقدر قوی هستند که با هر کدام زندگی میکنی و احساسات مختلفی را تجربه میکنی. پایانش را هم اصلا آن‌طوری که بود انتظار نداشتم و دلم برای همه‌اشان تنگ میشود. و نمیدانم چگونه قرار است دوباره به کتابخانه‌ی دانشگاه تحویل دهم؟! والله دروغ چرا تا قبر آآآ....دلم برای شوخی های اسد الله، تکیه کلام مش‌قاسم، خاطرات جنگی دائی جان ناپلئون، تلاش های آقاجان، تخسیِ پوری، و نظام غافلگیری نایب تیمور خان، داد و بیداد های عزیزالسلطنه و دوستعلی  و راوی همه کاره داستان که اسمش را نمیدانم واقعا تنگ میشود. آقای پزشکزاد بابت خلق این اثر ماندگار که بیش از 50 سال قبل نوشته شده و هنوز هم طنز اش آنقدر ماندگار و مطبوع است که یک نفر دیگر را در قرن جدید میخنداند، سپاس گذاریم. ارادتمند شما خواهر جان ناپلئون 22 خرداد  حدود  ساعت 12 و 19 کم بعد از ظهر تبریز